Daimî İkinci

Futbol dünyasında "ikinci" veya "finalist" kelimelerinden birini duyunca aklıma hemen 2001/02 sezonundaki Bayer Leverkusen gelir. Rüya gibi geçen sezonda ligi ikinci bitiren takım aynı zamanda Şampiyonlar Ligi ve Almanya Kupası'nda tabiri caizse direkten dönmüştü. Hatta aynı takımdan Ballack, Schneider, Ramelow ve Neuville kabustan uyanır uyanmaz kendilerini Almanya forması ile dünya ikincisi olarak bulmuştu.

Leverkusen'in durumu tek atımlık. Ama ikinci olmayı neredeyse alışkanlık haline getiren isim Arsene Wenger diyebilirim. Kendisine sonsuz saygım vardır, hatta Arsenal'i gayet sevme nedenim de idealistliği ve yöntemleri sayesinde odur. Ama iş kupa kazanmaya gelince tam anlamıyla bir uğursuzluk var ortada. Öyle ki, 15 yıllık Arsenal macerasında katılıp da ikinci bitirmediği turnuva kalmadı Wenger'in.

Malum süreç içinde takımını üç kez lig şampiyonu yapan Wenger, 5 kez de ikincilikle yetindi. Mayıs 2000'de nispeten üstün oynadığı maçta Galatasaray'a UEFA Kupası finalinde kaybetti. Ertesi sezon ise FA Cup finalinde bu sefer Liverpool'un bileğini bükemedi. 2005/06 sezonunda ilk kez finaline çıktığı Şampiyonlar Ligi'nde ise rakibi, tarihin en iyi takımlarından birini kuran Barcelona idi. Öne geçmesine rağmen 10 kişi kaldığı   o maçı da boynu bükük bitirdi Wenger.

Ertesi sezon Carling Cup'ta bu kez Chelsea'ye kaybeden Wenger, dünkü maça kadar başka bir finale çıkamayacağından habersizdi elbet. Bu sefer de Birmingham karşısında dandik bir hatayla yine ve yine kupaya uzaktan baktı sadece. Son zaferi olan 2005 FA Cup şampiyonluğu, ufukta gün geçtikçe muğlaklaşıyor. O ise ideallerinden vazgeçmiyor. Varsa yoksa gençlik diyor ve halen sabrediyor. Ben yine de kendimce takdir ediyorum.

Kendi takımım da varsın yıllarca şampiyon olamasın ama sebebi bu oluversin. Şu sıralar o bile çok uzak ihtimal...