Arsenal 1-3 Man. Utd.

Her şeyden önce İbrahim Altınsay'a değinmek gerek. Bu nasıl bir futbol sevgisidir? Zaten maç saatine doğru "hadi başlasın artık" modundayken bir de onun futbol aşkıyla dolu cümlelerini duyunca iyice gözlerimiz açılıyor ekran karşısında. Keşke bugünkü BJK kongresinde adaylardan biri olarak görebilseydik kendisini ama bu da başka bir konu olsun.

Maçın özellikle ilk 15 dakikası Arsenal'in sol, United'ın sağ kenarında geçti. Bu durum ilk devre boyunca sıklıkla devam etti. Arshavin ve Nasri şanssız günlerinde olmasa öne geçen taraf Arsenal olabilirdi ancak Nani bu bölgede Clichy'ye resmen fazla geldi. Attığı golü tekrarlarıyla birlikte en az 4 defa izledim ancak o vuruş tarzını halen anlayamadım. Islıklar eşliğinde atılan enfes bir gol oldu. United'ın takım oyununa önemli etkisi olan aktörlerden başrolü Carrick aldı. Orta sahada bir kale gibi durdu ve hem rakip ataklarını kesen, hem de takım ataklarını başlatan adam oldu.

Rooney için de söylenecek çok şey var aslında. Geçmişinde kısa bir boks kariyeri olan, çok hırslı ve yetenekli birinin neler yapabileceğini göstermekle kalmıyor; adeta ezberletiyor bize her maç. Kesinlikle yıkılmıyor çünkü gerçekten çok çok güçlü. Altınsay'ın maç içinde söylediği gibi ayağı kırılmadıkça oyundan çıkmayacak birisi o.

Bugün iki takım arasındaki farkı belirleyen etken defansif konsantrasyon oldu diyebiliriz. Arsenal ne zaman rakibin üstüne gitse, bol pas yapmasına rağmen defansı yıpratamadı. Daha doğrusu United mükemmel disiplini sayesinde neredeyse hiç izin vermedi. Buna bir de Arsenal ileri üçlüsünün hiç de gününde olmamasını ve orta sahayı rakibe kaptırmasını eklersek farkın açılmasını daha iyi anlayabiliriz. Manchester United ise kaptığı topları çok verimli kullandı ve hemen rakip yarı sahaya aktararak hızlı çıkmayı başardı. Böylece zaten mükemmel organize olamayan Arsenal defansını gafil avladı. 2. ve 3. gol tam olarak bu şekilde gerçekleşti. Hatta Emirates'te oynanan ve 3-0 kaybedilen Chelsea maçında da benzer golleri yemişti Topçular.