Ülkemizde futbol trendleri geriden takip ediliyor olduğundan, Avrupa'da millet çift yönlü orta saha kullanıp verimi maksimuma çıkarmaya çalışırken biz hâlâ bir iki savaşçı takoz kesici orta sahanın önüne "10 numara" yerleştirip oyun oynamaya çalışıyoruz. İlginçtir ki üç büyükler bu konuda ısrarcıyken, ligin ilk iki sırasındaki Trabzon ve Sivas kabuklarını kırmış gibi görünüyor bu konuda. Fenerbahçe'de bu futbol doğrusunu İspanya'da mükemmel biçimde işleten Aragones takımın başına gelince Alex bu yüzden verimsizleşti. Brezilyalı, top almak için her maç iyice gerilere gelip duruyor eli kolu bağlı! Beşiktaş, ki itiraf etmek gerekirse Mustafa Denizli geldiğinden beri ne sistemle oynadığımızı anlamadım son 2 maça kadar, Delgado ve bu devre Yusuf'a bakıyor oyun kurma konusunda. Elindeki 10 numarayı en iyi kullanan ekip ise Galatasaray oldu diyebiliriz bu sezon, zira Lincoln-Kewell-Baros üçlüsü gerçekten müthiş bir uyum yakaladı. Arkalarında da oyunu iki yönlü oynayabilen Ayhan ve M. Topal varken işleri çok daha kolaylaşıyor açıkçası...
Peki Fenerbahçe ve Beşiktaş bu noktada çuvallarken Galatasaray nasıl başarılı oldu? Sorunun cevabı bu oyuncuların yeteneklerinde değil, arkalarında oynayanların niteliklerinde saklı. Fener'de Alex'in arkasında Selçuk-Maldonado oynadı çoğu maçta. Malum, ikisinde de oyun kurma ve yönlendirme yeteneği pek de fazla değil.S on haftalarda Maldonado'nun yerinde bu yeteneğe sahip olan Emre oynuyor ancak onun da form durumu ortada. Beşiktaş'ta ise takımın en zayıf halkası burasıydı ilk devrede. Nitekim en çok transfer de o bölgeye yapıldı, başta Ernst olmak üzere. Yine de Delgado veya Yusuf'un arkasını toplayacak bu oyuncuların (Cisse de dahil) iki yönlü olduklarını söylemek zor. Galatasaray'da ise Ayhan ve M. Topal (bazen de Barış) bu işi layıkıyla yapıyor. Bu durumda Lincoln'ün, veya ara ara o bölgeye geçen Kewell'ın top almak için ta gerilere gitmesine gerek kalmıyor. Çünkü arkasında, kestiği topları iyi kullanıp oyuna sokabilen ve ona aktarabilen birileri bulunuyor mutlaka.
Beşiktaş'ın son oynadığı Gaziantep maçına parantez açmak gerek bu konuda. Delgado ve Yusuf olmadan Antep'e sahayı dar etti Beşiktaş. Yalnız burada da ana etken ortadaki Cisse ve Ernst'in çift yönlü müthiş performansı değil, ileri ikilideki Bobo ile Nobre'nin müthiş uyumu ve arkalarındaki Tello ve Serdar'a alan açabilmeleriydi. Tandemdeki Sivok-Gökhan Zan uyumunu da es geçmemek gerek tabi. Kısacası çift çapalı klasik 4-4-2 ile gayet iyi iş çıkardı Beşiktaş.
Peki Fenerbahçe ve Beşiktaş bu noktada çuvallarken Galatasaray nasıl başarılı oldu? Sorunun cevabı bu oyuncuların yeteneklerinde değil, arkalarında oynayanların niteliklerinde saklı. Fener'de Alex'in arkasında Selçuk-Maldonado oynadı çoğu maçta. Malum, ikisinde de oyun kurma ve yönlendirme yeteneği pek de fazla değil.S on haftalarda Maldonado'nun yerinde bu yeteneğe sahip olan Emre oynuyor ancak onun da form durumu ortada. Beşiktaş'ta ise takımın en zayıf halkası burasıydı ilk devrede. Nitekim en çok transfer de o bölgeye yapıldı, başta Ernst olmak üzere. Yine de Delgado veya Yusuf'un arkasını toplayacak bu oyuncuların (Cisse de dahil) iki yönlü olduklarını söylemek zor. Galatasaray'da ise Ayhan ve M. Topal (bazen de Barış) bu işi layıkıyla yapıyor. Bu durumda Lincoln'ün, veya ara ara o bölgeye geçen Kewell'ın top almak için ta gerilere gitmesine gerek kalmıyor. Çünkü arkasında, kestiği topları iyi kullanıp oyuna sokabilen ve ona aktarabilen birileri bulunuyor mutlaka.
Beşiktaş'ın son oynadığı Gaziantep maçına parantez açmak gerek bu konuda. Delgado ve Yusuf olmadan Antep'e sahayı dar etti Beşiktaş. Yalnız burada da ana etken ortadaki Cisse ve Ernst'in çift yönlü müthiş performansı değil, ileri ikilideki Bobo ile Nobre'nin müthiş uyumu ve arkalarındaki Tello ve Serdar'a alan açabilmeleriydi. Tandemdeki Sivok-Gökhan Zan uyumunu da es geçmemek gerek tabi. Kısacası çift çapalı klasik 4-4-2 ile gayet iyi iş çıkardı Beşiktaş.
0 yorum:
Yorum Gönder