Bosna'ya yolu düşen herkes, Sırp işgalinden doğan o kötü hatıraların kokusunu alırmış. Öyle ki, özellikle 30 yaş üstündekiler olmak üzere herkesin yüzünde o günlerden kalan acı bir ifade oluşmuş. Bosna'ya gitmedim ama gidenlerden bunları çok duydum. Şimdilerde Bosna halkının o nahoş yüz ifadesini biraz olsun umutlandıracak biri var: Manchester City'ye transfer olan Edin Dzeko. O da dünya üzerindeki binlerce savaş çocuğundan sadece biri. 9 yaşındayken silah sesleri susar susmaz mahalledeki boş arsaya kaçarmış arkadaşlarıyla. Ailesinin korkuyla karışık kaygı dolu uyarılarına rağmen... Kurşunlar yağmaya başlayınca da gerisin geri eve kaçarmış. O zamanki hayat umudu futbol olmuş arkadaşlarınınki gibi. 1994 yazında su, yemek, benzin ve elektrik eksikliğinin yaşandığı sıkıntılı dönemde, Dünya Kupası finaline 15 dakika kala gelen elektrik sayesinde maçı izleyebilmiş. İlahi adalet de böyle bir şey olsa gerek.
Futboldan aldığı ilhamı hırsa çevirmiş Dzeko. Ergenlik döneminde bir yıl içinde boyunun tam 14 cm uzaması, vücut dengesi konusunda onu kaygılandırsa da yıldırmamış. Şimdilerde gördüğümüz üzere çalışkanlığı sayesinde onu geri kazanmış. Ülkesinde yeteneğinden çok bu azmi, şeffaflığı ve yardımseverliği ile seviliyor. Öyle ki hiçbir yardım kuruluşunun, hastanın veya çaresizin çağrısına hayır dememiş neredeyse.
Dzeko'yu artık Ada'da bir yıldız kümesinin ortasında izleyeceğiz. Hayatı acıyla bezenmiş Bosnalı'ların ne kadar göğsünün kabardığını tahmin bile edemeyiz...
0 yorum:
Yorum Gönder