Şu yazıda İngiltere’deki altyapı devriminden bahsetmiştim. Daha soğumadan İtalya’dan gelen haberleri gördüm. Yapılan son araştırmaya göre İtalya, Güney Kıbrıs liginden sonra Avrupa’nın en yaşlı ligi konumunda. Inter de 29,6 ortalamayla kıtanın babaannesi konumunda. İngiltere’de genel olarak genç oyuncuyu sahaya sürme konusunda sorun yok. Ancak bu gençlerin, özellikle belli bir seviyenin üzerinde yeteneğe sahip olanların çoğunlukla İngiliz olmaması sıkıntı yaratıyor ve durum milli takıma da yansıyor. İtalya’da tartışılan şu ki, birçok kulüp genç futbolcular konusunda risk almaktan oldukça çekiniyor. Malum İtalya’da teknik direktörlere bizim ligden de daha fazla bir baskı var. Hal böyle olunca 20’lik veletleri sahaya sürüp denemektense tecrübeli oyuncuların önü açılıyor. Bunu neredeyse kültür haline getiren Milan’ın altyapıdan yetişen Boriello’ya olan yaklaşımı iyi bir örnek. Önceleri her sezon başında bir takıma kiralık gönderildi Boriello. 2007’de 2 milyon €’ya Genoa’ya verildi. Orada 19 gol atınca ve Milan forvet sıkıntısına girince de bir yıl aradan sonra 7,5 milyon €’ya satın alındı. İtalya’da sırf bu iş için co-ownership uygulaması var, FM’ciler iyi bilir.
Bu arada son dünya kupasında yarı final oynayan 3 Avrupalı İspanya, Almanya ve Hollanda’nın oyuncu yetiştirmeye verdiği önemi gözden kaçırmamak gerek. Ödüllerini dünya kupasında az çok aldılar. Hayal kırıklığı yaratan İngiltere ve İtalya ise bu noktaya odaklanarak değişime gitme peşinde. Financial Fair Play’in de kupaya yakın tarihe rastlaması, 2010 yazını dünya futbolunda bir dönüm noktası haline getirebilir.
0 yorum:
Yorum Gönder